اثر چند حشره کش در تلفات برخی دشمنان طبیعی مزارع ذرت دشت مغان

اثر کشندگی حشره­کش­های پیریدالیل، اسپینوساد، ایندوکساکارب، دلتامترین، تیودیکارب، کلرپایریفوس، bt خارجی (بل تیرول) و bt داخلی (بیتورین) روی تعدادی از دشمنان طبیعی کرم ساقه­خوار اروپایی ذرت (ostrinia nubilalishubner) از جمله stethorus spp.،  (stephens)‍chrysoperla carnea، habrobracon hebetor (say) و orius spp. مقایسه شد. آزمایش ها در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در طول فصل زراعی سال90 در مزارع ذرت دشت مغان انجام گردید. قبل از تیمار و هفت روز پس از آن، تعداد حشرات مفید شمارش گردید. بیشترین درصد تلفات کفشدوزک stethorus spp. مربوط به تیمار تیودیکارب در نسل اول و کلرپایریفوس در نسل دوم و کمترین درصد تلفات آن مربوط به btداخلی در نسل اول و دوم بود. بیشترین درصد تلفات ‍c. carnea در نسل اول مربوط به تیمار دلتامترین و در نسل دوم در تیمار تیودیکارب و کمترین درصد تلفات در نسل اول مربوط بهbt خارجی و در نسل دوم مربوط به bt داخلی بود. هم­چنین بیشترین درصد تلفات h. hebetor مربوط به تیمار کلرپایریفوس در نسل اول و دوم و کمترین میزان آن مربوط به bt خارجی در نسل اول و دوم بود. بیشترین درصد تلفات orius spp. نیز مربوط به دلتامترین در نسل اول و کلرپایریفوس در نسل دوم و کمترین میزان آن مربوط به bt داخلی در نسل اول و bt خارجی و bt داخلی در نسل دوم بود.